امریکا باز هم عسکر و افسر می آورد

بعد از یازدهم سپتامبر، نیروهای امریکایی با عده ای از نیروهای کشورهای اروپایی با حمایت اتحاد شمال زیر نام  ائتلاف بین المللی ضد تروریزم وارد افغانستان شدند. در آن زمان این یکی از اهداف اساسی امریکا بود که افغانستان را به عنوان چهار راه آسیا می دانست و به این خاطر جنرال جان ابی زید که قوماندان 25 هزارنیروی امریکایی در آسیا بود به صراحت گفت که «افغانستان درمیان روسیه، چین و هند قرار دارد و جزئی از منافع امریکاست» و جنرال دیگر امریکایی در پنتاگون ابراز داشت که «تمام صحبت ها اینجا روی کم کردن نیرو در عراق میچرخد ولی در مورد افغانستان اصلاً از اخراج نیروهای امریکایی از آن کشور نه تنها چیزی گفته نمی شود که به ازدیاد  نیرو هم فکر می شود».

در مورد افغانستان، دو حزب دموکرات و جمهوریخواه امریکا هم نظر اند که باید سربازان بیشتری به افغانستان فرستاده شود. حال که امریکا با جنگ اوسیتیا تکان سختی خورده، ضرورت بیشتر حضور قدرتمند خود را در افغانستان احساس می کند. مخصوصاً که روس ها در تبلیغات گسترده ای شان پیوسته شکست امریکایی ها را در افغانستان پیش بینی کرده، از یک طرف تلاش می کنند تا پای امریکایی ها بیشتر در باتلاق افغانستان فرو رود و از سوی دیگر به هیچ عنوان خواهان پیروزی طالبان در افغانستان نیستند، چون با این پیروزی کشورهای آسیای میانه را در تیررس تهدید آنها می یابند. امریکا تا حدی بعد از حوادث اخیر در پاکستان و حمله بر هوتل ماریوت به این نتیجه رسیده است که باید نیروهایش را در پاکستان نیز مستقر سازد.

امریکا تصمیم دارد که برای مدت نامحدودی در افغانستان باقی بماند و به این خاطر کرزی وظیفه دارد تا برای این حضور زمینه سازی قانونی کند و قبل از به سر رسیدن وظیفه اش باید این عبای قانونی معاهده ستراتژیک را بدوزد. تا حال دوبار این معاهده به امضا رسیده است ولی امریکاییان نسبت به آن مطمئن نیستند. قرار است این معاهده با کمیسیونی به ریاست سپنتا در پنج سنبله در امریکا، بار دیگر مورد بحث قرار داده شود و این بار امکان می رود که این معاهده در پارلمان نیز به تصوبب برسد، تا تشویش رهبران امریکا کاملاً بر طرف گردد.  امریکا برای حضور قانونی اش به زودی مشکلات را از سر راه برخواهد داشت و به این خاطر بی دغدغه دست به ازدیاد نیرو خواهد زد. آوردن چهار و نیم هزار نیروی تازه دم به افغانستان، به تصوبب این معاهده و انتخابات امریکا موکول گردیده و به این خاطر می گویند که این نیرو بعد از پنج ماه وارد افغانستان می گردد.

امریکاییان عموماً زمانی دست به ازدیاد نیرو می زنند که وضعیت فوق العاده خراب شده باشد و مردم نسبت به آوردن نیروی جدید اعتراضی نداشته، طرفداران جامعه جهانی در افغانستان این ضرورت را تبلیغ کرده، ذهنیت ها آماده شده باشد. امریکایی ها در حالی تصمیم به افزایش نیرو در افغانستان دارند که طالبان تا دروازه های کابل رسیده و مردم در برابر عملیات این نیروها شدیداً اعتراض داشته، به این باور اند که این نیروها با گذشت هر روز غایله را فاجعه بارتر می سازند. بعضی این شیوه کار نیروهای امریکایی را اشتباه ارزیابی کرده، اما عده ای آن را سیاست امریکا می دانند. در حادثه شیندند که بوش و گیتس از کشته شدن 90 نفر بیگناه ( 15 مرد، 15 زن و 30 طفل) معذرت خواستند، اما قوماندانان امریکایی در افغانستان آن را قتل 5 تا 7 نفر نامیدند و اهمیتی برای شان نداشت که چه کسانی به قتل رسیدند و آیا درمیان آنها طالب بود یا خیر.

 نیروهای امریکایی درافغانستان  در حالی  رو به افزایش می گذارد که جنگ در پاکستان بالا گرفته و هوتل امریکایی مریوت در اسلام آباد نیز هدف قرار داده شد و اکنون امریکایی ها خود را مجبور دیده اند که  اعلان کنند «ریشه های تروریزم در پاکستان است و باید در آنجا خشکانده شود». اینکه امریکایی ها بعد از 7 سال به چنین نتیجه ای رسیده اند و  این نیروها با 71 هزار تن در افغانستان چه کردند که حال باید در پاکستان بکنند و چرا هر روز از شکست این نیروها در مطبوعات غربی صحبت می شود، معلوم است که در پاکستان نه تنها در جهت صلح و ثبات کاری انجام نخواهند داد که جنگ شدت بیشتری کسب خواهد کرد و به استقرار نیروهای آن در پاکستان دست خواهند زد. بسیاری می پرسند که آیا امریکا نمی خواهد در پاکستان نیز نیروهایش را به سلسله جابجایی نیرو مستقر سازد؟ مخصوصاً که پاکستان در رابطه بسیار نزدیک با چین قرار داشته و علاوه به اینکه در بندر گوادر سه ونیم ملیارد دالر سرمایه گذاری مشترک دارند، قرار است با سرمایه مشترک کارخانه طیاره سازی تمرینی را ایجاد کنند و کنترول سلاح های اتومی پاکستان را با پیشروی که طالبان در آن کشور دارند به دست بگیرد. این ها از مسایل مهم دیگری است که نمی تواند نگرانی جدی امریکا را درین منطقه برنیانگیزد و نه تنها به فکر استقرار نیرو در افغانستان چه که در پاکستان هم نباشد. این سر آغازیست که از انتقاد و کمک به پاکستان شروع شده و تا جا به جایی کامل نیرو در افغانستان و پاکستان ادامه پیدا خواهد کرد. علاوه برین امریکا تصمیم به ساختن نیروی مشترک پاکستان، افغانستان و امریکا به نام مبارزه با طالبی شدن درین منطقه دارد که به این صورت جابه جایی نیروهایش در خاک پاکستان را در نظر گرفته است.