اخیراً آقای کرزی از گلبدین و ملاعمر دعوت نمود تا در مذاکرات صلح شرکت کرده، در ساختار دولت افغانستان شریک شوند. آقای کرزی قبل از برگذاری انتخابات ریاست جمهوری وعده داده بود که دیگر هیچ جنگسالار و ناقض حقوق بشری را در دولتش شرکت نخواهد داد و فقط بر توده های مردم تکیه خواهد کرد و مردم به این خاطر برایش رای دادند. ولی بمجردیکه جام پیروزی را سر کشید به تمام وعده، وعیدهایش پشت کرد و آنانی را که گفته بود از خود خواهد راند، تنگ در آغوش کشید و با اتکا بر آنان کشور را در کام فساد اداری، فقر، مواد مخدر، بیکاری، تجاوز بر حقوق توده های نامراد کشور، فرو برد. به این خاطر همه برایش فریاد می کشند که اگر ساختار دولتت از بنیاد تغییر نکند، از راه ترکستان برنخواهی گشت.
اکنون آقای کرزی آنانی را که جان صدها آزادیخواه را پاره پاره کرده، نیمی از پیکر اجتماع را به تحقیر گرفته، کابل را ویران نموده، دروازه مکتب را دروازه دوزخ نامیده و کشور را از تمام نعمت های فرهنگی آن محروم ساخته، می خواهد در این ساختار بافزاید. بدین صورت دیوار عظیمی که میان مردم و او قد کشیده در آن وقت دهها بار ضخیم تر و پولادین تر نخواهد شد؟
همیشه موفق باشید
دوستان چرا از کرزی مینالید؟ مگر او بهتر از ملا عمر و گلبدین است؟ چرا به افشای بی پرده وی شروع نمیکنید که یک جاسوس سی آی است بر فرمان آقای بش بر افغانستان حکومت میکند.
حداقل از روشنفکران افغانستان انتظار اینست که صاف و ساده اعلان کنند که مرگ بر کرزی این ببرک ثانی که کشور را به امریکا و غرب فروخت.
از گلبدین و ملاعمر چه مینالی که اگر امریکا میخواست نام آنها نیز در صحنه سیاسی افغانستان باقی نمی ماند. این سیاست های تجاوزی امریکاست که به این تاریک اندیشان زمینه سربالا شدن داده است.
دوستان، از کی مینالید؟ از کرزی؟ از کسی که خاین شماره اول افغانستان است؟
تنها شعار مرگ بر کرزی شعار درستیست که باید افغانهای ضد بیگانه آنرا بلند کنند، ناله از کرزی جایی را نمیگیرد.