شعله دی

                       نورانی

 و من، گلوی عطش را به آب خواهم داد

به جام لحظه، دهها جرعه، تاب خواهم داد

شکوه شعر و قلم، تا سپهر خواهم برد

به جف جف بازندگان، جواب خواهم داد

به دشت سینه ی من، تخم لاله مدفون است

سرود و زمزمه، تا ماهتاب خواهم داد

من از فراز شعله دی، سرکشم امروز

پیام سرخ شهابی، به آفتاب خواهم داد

ز خم راز به نوباوگان صبح ظفر

پیاله های می، از طاقت شراب خواهم داد

من و صلابت شیرانه و غراب کلام

وزین کنام بهر روبهی، عذاب خواهم داد

به آزمونی که پرسند، عرصه داران را

ز رستخیز کلامم، حساب خواهم داد

به کشتی ایکه شکسته، به ناخدای غریق

نشان سانحه اندر حباب خواهم داد

به رهروان رهی خاره، در کویر اسیر

نشان از تفاوت آب و سراب خواهم داد

اگر که طعنه زنان، فتنه فتنه انگیز اند

جواب یک یکی، با فصل و باب خواهم داد

به می کشانی که در راه عشق، جاوید اند

ز تکه پاره قلبم، کباب خواهم داد

به شبروانی که مشعل ندیده، در راه اند

به دست یک یکی، قوغ کتاب خواهم داد

ز سرخ راز حقیقت، ز راه شور و شرار

به روح مستمعانم، پیام ناب خواهم داد

ز کهکشان نگاهم، ز اوج برج کلام

پیام شعله، به سرخین شهاب خواهم داد