نشریه پیشرو شماره ۱۹ اسد ۱۳۸۶

خپلواکی په وینو لاس ته راځی نه په پیرزونې

۸۸ کاله وړاندې ځوان شهزاده امان الله خان راپاڅید او د خپلو مشروطه غوښتونکو ملګرو په ملتیا یې د خپل زورواک او مستبد پلار په وړاندې  پاڅون وکړ او د دې پاڅون په پایله کې یې د ۱۹۱۹ کال د زمری میاشتې په ۲۸ مه نیټه د پرنګیانو له  ښکیلاک څخه د هیواد د خپلواکۍ اعلان وکړ.

دا خپلواکۍ،  چې د وینو او لمبو په منځ کې لاس ته راغله او  د اتلو جنګیالو د مبارزې له امله انګلیسی ځواکونه  په ګونډو کړای شول، لس کاله وروسته د بریټانیی میلیتاریستی امپراتورۍ لخوا او د کورنی مرییانو په ملتیا لومړی د بچه سقو او وروسته د  نادرخانی استبداد په پښو کې بلهاری شوه.

د زمری ۲۸ مه نیټه د افغانستان په  تاریخ کې هغه تلپاتې او پرتمینه ورځ ده چې د امپریالیستی او میلتاریستی هیوادونو څخه د ولسونو د خپلواکۍ یوه ښه بیلګه ګڼل کیدای شی. که څه هم دا تاریخی بهیر د یو شهزاده لخوا رهبری کیده او د نیمګړتیاو تش نه و، خو زموږ د هیواد په تاریخ کې چې د ارتجاعی واکمنیو اوږده لړۍ لری، یوه بی سارې لاس ته راوړنه ګڼل کیږی.

شاه امان الله چې  ملی روحیه لرله او افغانستان یې د ټولو افغانانو ګډ کور ګاڼه او له  پراخه پرګنیزه ملاتړ  څخه برخمن و، د طبقاتی دریځ له مخې دا بهیر تر پایه و نه رساوه او د ارتجاعی ځواکونو  سره د جوړجاړۍ   له امله یې هیواد پریښود او  یو ځل بیا فیودالانو د انګلیس په ملتیا د ولسونو غاړې ته  د مریتوب کړۍ ورواچوله.

د دې نیمګړتیاوو سره سره،  د وروستیو ناخوالو او جنایتونو  له امله د افغانستان ولس حق لری چې دا ځوان شهزاده خپل ملی اتل وګڼی او په درناوی سره یې یاد ژوندی وساتی. 

۸۸ کاله وړاندې د افغانستان ولس  د انګریږی ښکیلاک په وړاندې راپاڅید او د وینو په څپو کې یې د دموکراسۍ او د ټولنیز عدالت لاره انځور کړه.  په دې پاڅون کې د پرمختللو روڼ اندو ونډه له پامه غورځیدلی نشی. روڼ اندی د ولسونو تر څنګ د هیواد د  خپلواکۍ لپاره د شکنجې، زندان او آن د اعدام له پولو تیر شول او خپله ونډه  یې په میړانه تر سره کړه.

خو ۸۸ کاله وروسته، سره لدې چې  د څه باندې 36 هیوادونو سرتیری په افغانستان کې پراته دی؛ د امپریالیستی هیوادونو پوځې اډې ورځ تر بلې پراختیا مومی؛ استخباراتی  او جاسوسی ټولنې سیوا کیږی؛ په پوځی عملیاتو کې د بی ګناه انسانانو وینې  توییږی؛ نړیواله ټولنه د جنایتکارانو واکمنی پیاوړی کوی او هیواد له اقتصادی پلوه د شرکتونو منګلو کې ښکیل کیږی؛ ځینې "روڼ اندی" خپلواکی یوه کلاسیکه ایده ګڼی او د امپریالیستی هیوادونو د ګټو د خوندیتوب په موخه د مدنی ټولنې د دودلو هڅه کوی. ځینې کسان  او ډلې  د ملګرو ملتونو او د "نړیوالې ټولنې" څخه ( هغه نړیواله ټولنه چې دا وخت  نژدې ۵۰۰۰۰ سرتیرو یې زموږ پر هیواد خیټه اچولی ده)  د ژغورنې غوښتنه کوی.

د افغانستان خپلواکی، د شیرپور د غونډۍ، د سرای موتی او دهمزنګ  د زندانونو او  د تیرباران له ډګر څخه سر راپورته کړ،  نه د یوناما دفتر، نه مدنی ټولنو، نه د "کلاسیکزم" او نه هم د "نړیوالې ټولنې" له پیرزوینې څخه.

خپلواکی په وینو لاس ته راځی، نه  په پیرزونې.