مواد مخدر مهار نمی شود

تولید 93 در صد مواد مخدر جهان به وسیله ی افغانستان، اگر در ظاهر خجالت عظیمی برای نیرو های انگلیسی و  امریکایی در افغانستان ببار آورد و دولت افغانستان را ازین منظر در تنگنای عجیبی قرار داد، اما در اصل تولید این مقدار تریاک، پول های سرسام آوری را به جیب حامیان داخلی و خارجی آن چنان فرو برد که جشنی بالاتر ازین نصیب شان هرگز نگردیده است.

تولید  48 در صد این تریاک صرف در هلمند که حدود هشت هزار نیروی انگلیسی بخاطر تأمین امنیت و ریشه کن نمودن مواد مخدر در آن مستقر شده اند، علاوتاً انگلستان یکی از کشورهای است که با کار مواد مخدر در جهان شهرت دارد و شورای سنلس هم مقرش را در لندن گرفته، با تمام قوا جهت قانونی نمودن زرع تریاک فعالیت می کند، خود به خود نشان می دهد که دست هایی از بیرون  در کنترول زرع و قاچاق تریاک و هیرویین چه دست بالایی دارند. نویسنده کتاب «جنگ و جهانی شدن»  که امریکایی و در یکی از پوهنتون های کانادا استاد است، زرع مواد مخدر در افغانستان را بخشی از  جهانی شدن و پلان های استراتیژیک امریکا و انگلیس در افغانستان می داند، وی مدعی است که  ازین بابت انگلیسها و امریکایی ها سالانه صدها ملیارد دالر سود می برند، ولی مسوولیت را به گردن مافیای جهانی می اندازند، مافیای که تا حال نه تعریف شده و نه شبکه های جاسوسی نیرومند کشور های بزرگ سرمایه داری مثل  سی، آی، ای / اف، بی، آی/ انتلجنس سرویس و دیگران درین مورد کاملاً  اظهار بی اطلاعی نموده، مافیا را جریان نامرئی معرفی می دارند که دستیابی به تشکیلات آن و شناسایی افرادش هرگز ممکن نیست. این استدلال شبکه های فوق را کسی نه پذیرفته، بسیاری گمانه زنی می کنند که این مافیا به نحوی با تارهای ریش این شبکه ها بسته میباشند.

بحث آلوده بودن مقامات بالای دولتی و حتی کسانیکه با رأس پیوند دارند، از ادعاهایی است که همیشه وجود داشته، جلالی لیست آنرا در بغل داشت، قادری ادعای افشاگری می کرد و امرخیل  میدان هوایی کابل را  تونل  عبور مواد مخدر به پنج قاره می نامید.  اما کرزی مافیا را افغان نمی داند و معلوم نیست که از اعلان مشغول بودن صد هزار افغان در فروش مواد مخدر خبر دارد یا خیر؟

 یک در صد عاید تریاک به کشتکاران آن میرسد، در حالیکه 6.5  در صد را قاچاقچیان  افغان و 92.5 در صد آنرا مافیا به جیب می زنند. بسیاری از توجیه گران دولتی تریاک در رسانه های عمومی بی آنکه عرقی بر پیشانی شان جریان یابد، از صفر شدن تریاک در 13 ولایت نام می برند و از موفقیت های کار شان  در مبارزه با تریاک و هیرویین  یاد می کنند که به اندازه تفی برای مردم اهمیت ندارند، زیرا آنها برای حفظ موقعیت و پول هایی که می گیرند، خود را جبراً  در موقعیت دفاع می یابند و چنین اقناع های کاذبی که خود شان هم ذره ای به آنها باور ندارند، نشان می دهد که ابزار مبارزه با مواد مخدر چقدر  فرسوده و افراد مدافع از مبارزه غیر سودمند با آن، به چه پیمانه بر اندیشه ها و باورهای شان پا می گذارند و ازین هفتخوان به  این آسانی می گذرند!

مواد مخدر در کنار موقعیت استراتیژیک افغانستان در آسیا از برگهای برنده ای است که ریشه کن کردن آن سال ها وقت خواهد گرفت. زیرا امریکایی ها و انگلیس ها از حضور  سال های متمادی در افغانستان یاد می کنند و آنانی به این باورند که با حضور چنین نیروهایی در کشور ما، تریاک و هیرویین ریشه کن خواهد شد که یا آگاهانه به توجیه این امر می پردازند و در بدل آن به نان و نوایی می رسند و یا نا آگانه دهل را سرچپه  می نوازند. به این خاطر مواد مخدر با بیانات احساساتی کرزی، برگزاری کنفرانس های ملی و بین المللی و یا شعارهای بی سوادانه وزارت مواد مخدر، از میان برداشته نمی شود.

این اقدامات قادر به قیچی  زدن برگی ازین درخت نمی باشد، چه رسد به اینکه کنده ها را تبر بزند.  مافیا که در پیوند عمیق با قدرت های جهانی و منطقوی قرار دارد، با چنین حساسیت هایی نه تنها دست شان را ازین تولید و قاچاق نمی گیرند که برای تعادل بازارها در سال آینده فکر می کنند و نوع تخم بهتر را برای آن نشانی مینمایند.