جنایت رنگ دیگر بخود می گیرد

در زمان تجاوز سوسیال امپریالیزم روس و حاکمیت احزاب وابسته به آن، یکاولنگ از جملة ولسوالی هایی بود که مانند سایر نقاط کشور با ابزار و سلاح ابتدایی در نبرد رویارویی با ابرقدرت وقت قرار گرفت و با عزم و اراده استوار ایستادگی نمود . در آخرین مراحل به ثمر رسیدن این قیام ها و شورش ها بود که سازمان های نصر، سپاه، نهضت و... که قبلا در ایران نطفه گذاری شده بودند، یکباره سمارق وار نمایان شدند و قیام های مردم را از مسیر استقلال طلبانه به کژراهه بردند و دیری نگذشت که این گروه ها و سازمان ها جنگ های گروهی را سازماندهی کردند و هزینه این جنگ ها را بر شانه های مردم بار کردند؛ مردمی که فقط نان شباروزی شان را از زراعت و مالداری بدست می آورند.

جوانان یکاولنگ یکی از قربانیان اصلی جنگ های گروهی در این ولسوالی به شمار میروند. گروه های جنگی با سو استفاده از فقر و تیره روزی مردم این منطقه، جوانان را برای جنگیدن در برابر یکدیگر استخدام می کردند و یا به زور آنان را به سنگرهای شان برای جنگ می فرستادند. حضور و تعدی تنظیم های جهادی و کشمکش قدرت آنان با طالبان سبب گردید تا مردم یکاولنگ یکبار دیگر بدترین خیانت را تجربه کنند.

حزب وحدت که حاکم بلامنازع در مناطق مرکزی افغانستان به شمار می رفت با مرکز قراردادن یکاولنگ منحیث ّپایگاه نظامی به اختلافات مذهبی و قومی در این منطقه دامن زد و زمینه ی ورود طالبان را به این منطقه فراهم ساخت  و در حقیقت زمینه را برای قتل جوانان یکاولنگ بوسیله طالبان آماده کرد.

اما پس از استقرار  دموکراسی پروژه ای و به میان آمدن دولت کرزی که ستون های آن بر حمایت نظامی ، سیاسی و اقتصادی ایالات متحده امریکا استوار است، هیچ تحولی در زندگی مردم یکاولنگ بوجود نیامده و جنایت رنگ دیگر بخود گرفته است. جامعه جهانی و بویژه دولت ایالات متحده امریکا که منافع استراتیژیک در کشور ما دارند، یکبار دیگر آنانی را بقدرت رسانیده اند که مردم ما خاطره ای جز از جنایت، خیانت و خونریزی چیزی دیگر از آنان به یاد ندارند.  در حال حاضر قاتلان یکاولنگی ها  و دیگر هموطنان ما در پست های دولتی  نشسته به چپاول و غارت دارایی های کشور ما مشغول هستند؛ آثار تاریخی ما را  قاچاق می کنند و دست بالایی در ترافیک مواد مخدر دارند.

 این دولتمردان فاسد که گذشته پر از خونریزی و جنایت دارند در صدد ایجاد تنش های قومی میان جوانان یکاولنگ می باشند تا از این طریق حاکمیت شان بر مردم ما را به نام قوم و قبیله تداوم بخشند. حاکمیت تنظیم ها در مناطق مرکزی سبب شده است تا فساد اداری بیشتر گردد و ناامیدی، بی باوری، فقر، بیکاری، اعتیاد و فرار به ایران و پاکستان میان جوانان یکاولنگی گسترش یابد.

بیشتر ولسوال های که در بامیان به کار گمارده شده اند مربوط تنظیم خاص در حاکمیت فعلی می باشد که به جز از رشوه، قاچاق، فساد و اختلاس به چیزی دیگری نمی اندیشند و در صدد عملی ساختن منافع تنظیمی شان اند.

در ولسوالی یکاولنگ دو شورا (شورای اجتماعی و شورای رفاه) که متأسفانه بر بنیاد مسایل قومی شکل گرفته است، به جای اینکه حلال مشکلات مردم و جوانان این ولسوالی باشند با زدوبندها و معامله گری با حاکمان یکاولنگ فقط باجگیری می کنند.